W tym roku Zespół Szkół Zawodowych, który wita sylwetką swego budynku wszystkich zmierzających do Złotoryi od południowej strony miasta, obchodzi 55 lat swego istnienia.
Imponujący jubileusz jest okazją do przypomnienia historii szkoły, której pierwsi absolwenci doczekali się już z pewnością wnuków, a może i prawnuków.
Poniżej prezentujemy tekst (pisownia oryginalna) Danuty Kubicz.
Przeglądając stare fotografie, wspomnienia i kroniki szkolne, można uzmysłowić sobie jak bardzo zmieniał się wizerunek tej placówki edukacyjnej na przestrzeni ponad półwiecza. Powstawały nowe typy szkół i kolejne profile kształcenia, pojawiali się nowi nauczyciele i kolejne pokolenia uczniów, realizowane były coraz ciekawsze projekty i programy, a wszystko po to, by jak najlepiej dopasować swoją ofertę do zmieniających się oczekiwań młodzieży i specyfiki rynku pracy, na który młodzi ludzie trafiali już jako absolwenci. Prześledźmy pokrótce historię szkoły, tegorocznej jubilatki.
Nim powstała w obecnym kształcie, szkolnictwo zawodowe w naszym mieście rozpoczęło się w 1947 roku otwarciem placówki pod nazwą Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa. Funkcjonowała ona przy ulicy Konopnickiej do 1955 r. zmieniając kolejno swoje nazwy na: Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa, Państwowa Zasadnicza Szkoła, Zawodowa Zasadnicza Szkoła Drzewna. Kształciła w zawodach: stolarz, ślusarz, elektryk, krawiec. Przy szkole działał chór, Szkolny Klub Sportowy „Zryw" oraz drużyna harcerska. Skromna i mało funkcjonalna baza lokalowa spowodowała likwidację placówki w1955 roku, po ośmiu latach jej działalności.
Minęło kilka kolejnych lat. Potrzeba kształcenia kadr dla prężnie rozwijającego się na Dolnym Śląsku górnictwa miedziowego, spowodowała konieczność powstania w 1964 roku Zasadniczej Szkoły Górniczej Zakładów Górniczych „Lena”. Funkcjonowała ona do 1973 r., a zajęcia odbywały się najpierw w budynku złotoryjskiego liceum ogólnokształcącego, później (od 1965 r.) przy ulicy M. Konopnickiej 21. Szkoła przygotowywała młodzież do pracy w zawodach: górnik, elektromonter, mechanik maszyn i urządzeń górnictwa podziemnego. W pierwszym roku istnienia miała dość poważne problemy z prowadzeniem nauki zawodu. W Zakładach Górniczych „Lena” nie było wtedy odpowiednio zorganizowanych warsztatów, które powstały w późniejszym czasie, kiedy to zbudowano na dole kopalni sztolnię i pole szkoleniowe dla adeptów górniczego fachu.
Aby poszerzyć możliwości kształcenia zawodowego młodzieży ze Złotoryi i okolicznych miejscowości, w latach 1965-69 działała również Zasadnicza Szkoła Rolnicza, która mieściła się w budynku LO przy ul. Kolejowej i szkoliła uczniów w zawodzie ogólnorolnym. Równocześnie, w latach 1965-70,w pomieszczeniach szkoły podstawowej nr 3 przy ul. Wilczej, funkcjonowała Zasadnicza Szkoła Zawodowa Gastronomiczna kształcąca w zawodach: kucharz, sprzedawca i kelner.
W 1959 r. w Złotoryi rozpoczęła działalność filia Zasadniczej Szkoły Zawodowej z Jawora i dla jej uczniów, w godzinach popołudniowych przez trzy dni w tygodniu, odbywały się zajęcia w dwóch wynajmowanych izbach lekcyjnych budynku LO. W 1963 r. filia ta uzyskała samodzielność pod nazwą Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących (dokształcająca) nr 213, a w 1965 r., decyzją władz powiatowych otrzymała budynek przy ulicy Szkolnej 2 z czterema salami lekcyjnymi oraz placem rekreacyjnym o powierzchni 200 m kw.
W ramach programu modernizacji kształcenia zawodowego na Dolnym Śląsku, jesienią 1965 roku podjęto decyzję o budowie nowoczesnego obiektu szkolnego składającego się z budynku dydaktycznego, hali warsztatów szkolnych, sali gimnastycznej, internatu (który, niestety nigdy nie powstał), części biurowej oraz zespołu boisk. 6 listopada następnego roku dokonano wmurowania aktu erekcyjnego pod budowę szkoły, która miała połączyć dwie placówki: Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 213 i Zasadniczą Szkołę Gastronomiczną.
I tak,3 września 1970 roku, kiedy został oddany do użytku nowoczesny obiekt wraz z salą gimnastyczną, rozpoczęła się historia obecnego Zespołu Szkół Zawodowych. Niebawem, 20 września nastąpiło uroczyste otwarcie roku szkolnego z udziałem władz wojewódzkich. Za organizację placówki edukacyjnej oraz wyposażenie pracowni przedmiotowych w pomoce dydaktyczne odpowiadał ówczesny dyrektor, pan Marian Kowalczyk, i trzeba stwierdzić że na początku lat siedemdziesiątych, była to jedna z najnowocześniejszych szkół na Dolnym Śląsku. Naukę rozpoczęło w niej 672 uczniów w 15 oddziałach, przysposabiając się do zawodów: ślusarz, tokarz, kelner, sprzedawca, obuwnik, murarz, elektromonter, elektromechanik oraz krawiec odzieży damskiej lekkiej. W 14 salach lekcyjnych, młodych ludzi w arkana wiedzy, wtajemniczało 20 nauczycieli.
W lutym 1972 r. powstały warsztaty szkolne, których hale produkcyjne sukcesywne wyposażano w tokarki, frezarki, stoły ślusarskie, narzędzia itp. W tym też roku zostało otwarte Liceum Zawodowe o profilu: mechanik obróbki skrawaniem, czego konsekwencją była zmiana nazwy szkoły 1 września 1973 r. na: Liceum Zawodowe i Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Złotoryi. Pojawił się też nowy kierunek kształcenia bardzo pożądany na rynku pracy, czyli: mechanik pojazdów samochodowych oraz pierwsze klasy wielozawodowe. Powstał również jeden oddział szkoły przysposabiającej do zawodu murarza dla uczniów po szóstej klasie szkoły podstawowej, w której nauka trwała dwa lata. W placówce pracowało już 47 nauczycieli, którzy mieli pod swoją opieką 837 wychowanków w 24 oddziałach. Rozwój szkoły trwał nieprzerwanie…
Po czterech latach zmienił się dyrektor szkoły, którym w 1974 r. został pan Aleksander Biedak. Za jego kadencji szkoła otrzymała kolejną, większą salę gimnastyczną, boisko asfaltowe i dom nauczyciela. W lutym 1975 r. utworzone zostało funkcjonujące w systemie wieczorowym, Technikum dla Pracujących o specjalności: obróbka skrawaniem oraz Podstawowe Studium Zawodowe i Zasadnicza Szkoła Zawodowa OHP kształcąca junaków w zawodach budowlanych. W tym samym roku, 28 kwietnia, szkoła przyjęła imię dowódcy placówki Westerplatte znanej z bohaterskiej obrony we wrześniu 1939 roku, majora Henryka Sucharskiego. Otrzymała sztandar, który wręczyli: uczestnik walk na Westerplatte, kapral Eugeniusz Grabowski oraz żołnierz I Armii Wojska Polskiego, kapitan Larysa Żakowicz. Sztandar ten towarzyszył później wszystkim ważnym wydarzeniom szkolnym przez kolejnych 49 lat, kiedy to został zastąpiony nowym, podczas uroczystego ślubowania uczniów klas mundurowych na złotoryjskim rynku, 11 listopada 2024 roku.
W kolejnym roku szkolnym 1975/1976 szkoła otrzymała nazwę Zespół Szkół Zawodowych im. mjra Henryka Sucharskiego, która funkcjonuje do dzisiaj. Uczęszczało do niej 1060 uczniów i słuchaczy szkoły wieczorowej w 45 oddziałach, mając do dyspozycji 15 sal lekcyjnych. Opiekę dydaktyczną sprawowało 35 nauczycieli. Warsztaty szkolne, po trzech latach działalności, zostały przekazane Zakładowi Doskonalenia Zawodowego. Pierwszy egzamin dojrzałości w Liceum Zawodowym (specjalność obróbka skrawaniem) odbył się w maju 1976 r. i zdało go 31 uczniów. Wydarzenie to przeżywała cała społeczność szkolna.
W roku 1980/1981, czyli w momencie 10-lecia placówki, kształciło się w niej już 1192 uczniów i słuchaczy w 7 typach szkół, oraz pracowało 42 nauczycieli. Na wydziale wieczorowym otwarto Technikum Obuwnicze o specjalności: obuwnik przemysłowy.
Z dniem 1 stycznia 1982 r. dyrektor Aleksander Biedak przeszedł na emeryturę, a kierowanie szkołą spoczęło w rękach pana Jana Grogulskiego. W czerwcu tego roku został przeprowadzony pierwszy nabór do 5-letniego Technikum Mechanicznego o specjalności: obróbka skrawaniem, a Liceum Zawodowe we wrześniu rozpoczęło kształcenie sprzedawców-magazynierów.
W kolejnych latach pojawiły się w budynku pomieszczenia na szatnię, nowe i bardziej przestrzenne pomieszczenia otrzymała biblioteka wraz z czytelnią, zmodernizowano wnętrze świetlicy szkolnej, uzyskano też dwie dodatkowe sale lekcyjne. Bardzo dobra ocena z wieloproblemowej wizytacji przeprowadzonej w roku szkolnym 1985/1986 ustawiła placówkę w czołówce szkół zawodowych województwa legnickiego jako nowatorską i dobrze wyposażoną w potrzebne pomoce naukowe. Gabinety przedmiotowe, np. do nauczania fizyki, przysposobienia obronnego lub historii, zajmowały wysokie miejsca w konkursach wojewódzkich. Aby wprowadzić nauczanie elementów informatyki, zorganizowana została również pierwsza (w 1985r.), a potem druga (w 1988 r.), mini pracownia komputerowa z polskimi komputerami „Elwro”, co było nie lada osiągnięciem jak na tamte lata.
W 1989 r. rozpoczęła naukę klasa pierwsza 4-letniego Liceum Ekonomicznego o specjalności: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw przemysłowych oraz 3-letnie Liceum Ekonomiczne dla Dorosłych (na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej). Liceum o tym profilu w krótkim czasie szalenie się rozwinęło i stało się popularne i „modne” w środowisku lokalnym. Z jednociągowego liceum utworzono niebawem takie, które miało cztery klasy maturalne cieszące się niesłabnącym zainteresowaniem wśród młodzieży.
Okres pracy Jana Grogulskiego na stanowisku dyrektora szkoły, rozpoczął się gdy obowiązywał stan wojenny, kiedy toczyły się obrady przy Okrągłym Stole, słowem, gdy miały miejsce ważne przemiany ustrojowe, a zakończył po 9 latach, już w III RP. Czas zmian w kraju obfitował w wiele emocji i napięć również w szkole, jednak dzięki zaangażowaniu wszystkich nauczycieli oraz uczniów, wyniki ich pracy i pozycja w gronie szkół zawodowych ówczesnego województwa legnickiego niezmiennie była wysoka i satysfakcjonująca.
W 1991 r. dyrektorem Zespołu Szkół został pan Wiesław Woźniak, który był pierwszym przełożonym grona pedagogicznego powołanym w drodze konkursu. Niestety, z powodu restrukturyzacji zakładów przemysłowych, w dużej mierze zrezygnowały one ze szkolenia praktycznego uczniów, zwłaszcza w zawodach: ślusarz, tokarz, krawiec, mechanik maszyn rolniczych, obuwnik. Aby sprostać tym trudnościom, uczniowie byli kierowani na praktyki do małych zakładów pracy jako młodociani pracownicy, jednocześnie organizowano kursy pedagogiczne dla instruktorów praktycznej nauki zawodu. W dość krótkim czasie szkoła stała się placówką edukacyjną mającą bardzo dobrze zorganizowane szkolenie praktyczne uczniów.
Chcąc dostosować się do nowych realiów i zapewnić szeroki wachlarz kierunków kształcenia stosownie do zmieniających się wyzwań na rynku pracy, nadal systematycznie ewoluowała oferta edukacyjna szkoły. Kierunki mało popularne wygaszano, powstawały nowe. W szkole zasadniczej zrezygnowano z kształcenia tokarzy, obuwników, krawców, a Technikum Mechaniczne o specjalności: obróbka skrawaniem przeprofilowano na: budowę maszyn. W roku 1992 od podstaw utworzono dwa licea zawodowe: mechaniczne (mechanik naprawy maszyn i urządzeń biurowych) i administracyjne (pracownik administracyjno-biurowy), natomiast w Liceum Ekonomicznym otwarty został nowy kierunek: finanse i rachunkowość. W 1995 r. powstało Liceum Handlowe oraz jedyne (poza Wrocławiem) na Dolnym Śląsku, Technikum Pocztowe o specjalności: eksploatacja pocztowo-telekomunikacyjna. W szkole zasadniczej reaktywowano kształcenie w zawodzie zdobnik szkła na potrzeby lokalnych zakładów pracy. Kadra pedagogiczna liczyła już 90 osób i stanowiła mieszankę doświadczonych nauczycieli oraz coraz liczniejszą grupę młodych krzewicieli wiedzy, ustawicznie podnoszących swoje kwalifikacje.
Ponieważ szkoła miała ogromne trudności lokalowe, udostępniono jej jesienią 1995 r. 16 sal lekcyjnych w Szkole Podstawowej nr 3, choć i tak nauka w obu budynkach musiała odbywać się na dwie zmiany. W efekcie ciągłego rozrastania się placówki, w maju 1997 r. maturę zdawali uczniowie z ośmiu klas, i z satysfakcją należy podkreślić, że z niektórych z nich na studia zostało przyjętych aż 80 proc. absolwentów. A były to czasy gdy o dostaniu się na wyższą uczelnie decydowały dobrze zdane egzaminy wstępne z określonych przedmiotów.
Rok 2000/2001przyniósł kolejne zmiany w kierunkach kształcenia. Po raz pierwszy rozpoczęli naukę uczniowie nowo utworzonego Liceum Ogólnokształcącego o profilu wojskowym i Technikum Agrobiznesu. Szkoła kształciła już w sumie 2076 młodych ludzi w 72 oddziałach, pracowało 102 nauczycieli. Ależ to było przedsięwzięcie.
W 2002 r. naukę podjęła młodzież nie po szkole podstawowej, ale po gimnazjum. Powstało wówczas 15 klas pierwszych o różnych profilach i specjalnościach: w 3- letnim liceum profilowanym, 3-letnim liceum ogólnokształcącym, 4-letnim technikum oraz 2- i 3- letnich szkołach zawodowych.
Dzięki współpracy z różnymi zakładami pracy, stowarzyszeniami i fundacjami wzbogacana była sukcesywnie baza dydaktyczna szkoły. Nawiązana została też współpraca z uczelniami wyższymi, w ramach której ich pracownicy naukowi prowadzili wykłady akademickie dla młodzieży. Coraz częściej uczniowie brali udział w zagranicznych praktykach zawodowych. Pierwszy miesięczny wyjazd dla 30 uczniów Technikum Ekonomicznego w ramach programu UE Leonardo da Vinci, odbył się w październiku 2003 r. do Lipska. Zagraniczne staże były kontynuowane w kolejnych latach, a ich kierunki ewoluowały i stawały się coraz ciekawsze (oprócz Niemiec, Wielka Brytania, Irlandia, Włochy, Hiszpania, Portugalia, Czechy). Młodzież dzięki nim uzyskiwała nowe umiejętności i kompetencje zawodowe oraz językowe, uczyła się pracować w wielokulturowym środowisku, zdobywała europejskie certyfikaty, a nade wszystko poznawała swoje możliwości, a także ciekawych ludzi poza środowiskiem szkolnym. To był dla nich za każdym razem duży egzamin w zakresie ewaluacji kwalifikacji zawodowych, kreatywności, jak również umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach.
W listopadzie 2006 r., po 15 latach zarządzania szkołą, dyrektor Wiesław Woźniak przeszedł na emeryturę, a kierownictwo przejęła pani Henryka Lasoń. Pełnoprawnym dyrektorem została po wygranym konkursie na to stanowisko w kwietniu 2007 r. Niestety, krótko pełniła tę funkcję. Po Jej śmierci w sierpniu tego samego roku, przez 4 miesiące pełniącym obowiązki dyrektora był pan Andrzej Kuna, a następnie w wyniku konkursu, z początkiem stycznia 2008 r., stanowisko naczelnego objęła pani Agnieszka Markiewicz. W międzyczasie szkoła „skurczyła się” lokalowo, ponieważ po 11 latach nauczania w budynku SP nr 3 przy ul. Wilczej, została przeniesiona do znacznie skromniejszych pomieszczeń Zakładu Doskonalenia Zawodowego vis a vis głównego budynku przy ul. Wojska Polskiego.
We wrześniu 2008 r. naukę rozpoczęło 1049 uczniów w szkole dziennej (w tym 13 klas pierwszych) i 96 słuchaczy szkoły wieczorowej, pod czujnym kierunkiem 93 nauczycieli.
W dalszym ciągu realizowane były rozmaite projekty np. „Przyjazna szkoła”, „Szkoła marzeń”, „Szkoła bez przemocy”, „Funkcjonowanie małych podmiotów gospodarczych, firm rodzinnych i samozatrudnienia w warunkach UE”, „Moja firma w mojej gminie”, „Szkoła kluczowych kompetencji”, „Modernizacja Kształcenia Zawodowego na Dolnym Śląsku” i wiele innych. Dały one rozliczne możliwości rozwoju uczniom w zakresie wielu dziedzin przydatnych później w zawodowych wyzwaniach, a także pozwoliły na unowocześnienie bazy dydaktycznej szkoły. Powstały nowe, bardzo dobrze wyposażone pracownie komputerowe, zakupiono nowoczesne środki audiowizualne, sprzęt sportowy, rozszerzono monitoring szkoły. Przeniesiono bibliotekę na parter aby umożliwić korzystanie z niej uczniom o ograniczonej sprawności ruchowej, a wcześniej z tego samego powodu zreorganizowano główne wejście do budynku likwidując schody. Szkoła otrzymała Certyfikat Jakości „Szkoła Przedsiębiorczości”, wyróżnienie przyznawane placówkom, które pełnią rolę lokalnych centrów edukacji ekonomicznej oraz tworzą warunki do nauki świadomego zarządzania finansami i współpracy z lokalnymi partnerami.
Zespół Szkół podjął współpracę z partnerskimi placówkami edukacyjnymi z Francji (w miejscowości Nangis), a później z Niemiec (Bautzen), co zaowocowało wymianą wielu doświadczeń i wzajemnymi spotkaniami młodzieży szkół przez kilka lat.
Jesienią 2010 r. na terenie przyszkolnym został oddany do użytku nowy kompleks boisk „Orlik”, na którym oprócz standardowej oferty sportowej, pojawiło się boisko do siatkówki plażowej, cieszące się dużym zainteresowaniem młodzieży. W tym też roku otwarte zostało Technikum Hotelarstwa.
W roku 2012 nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. Został nim pan Jan Kotylak. Zaczął się dość trudny okres w oświacie, a jego główną przyczyną był docierający do szkół średnich rocznik niżu demograficznego, który ograniczył drastycznie liczbę uczniów, a więc i subwencji, co przy rosnących kosztach funkcjonowania placówki bardzo utrudniało pracę. Do tego dodać należy ciągłe reformatorskie zmiany w oświacie, towarzyszące im protesty nauczycieli i puentujący ten niełatwy czas Covid-19. Dużo wyzwań.
Wiadomo, że trudności są po to, aby je pokonywać, więc grono pedagogiczne podjęło to wyzwanie. Aby zaciekawić swoją ofertą i pozyskać kolejnych uczniów uruchomiono nowe kierunki kształcenia. W roku szkolnym 2013/201 powstało Technikum Logistyczne, reaktywowane zostały specjalności wygasające (technik ekonomista, technik mechanik i liceum ogólnokształcące o profilu wojskowo-policyjnym). Nowością było weekendowe liceum dla dorosłych w formule: praca w Holandii – nauka w Polsce. Mimo, że liczba uczniów malała (w roku szkolnym 2014/2015 było ich już 649, nauczycieli 59), działania te, wsparte dużym zaangażowaniem wszystkich pracowników, pozwoliły szkole przetrwać, a nawet uatrakcyjnić swą ofertę edukacyjną, zwłaszcza dzięki licznym stażom zagranicznym dla uczniów, o czym wspomniano wcześniej. Rokrocznie, na wzór lat poprzednich, prowadzona była też promocja szkoły w placówkach edukacyjnych całego powiatu złotoryjskiego zwieńczona organizacją dni otwartej szkoły.
W2017 r. naukę rozpoczęło 503 uczniów i pracowało 52 nauczycieli, w tym kilku w niepełnym wymiarze godzin. Wyremontowana została mała sala gimnastyczna i odnowiona baza sportowa, pozyskano fundusze na dodatkowe zajęcia rekreacyjno-sportowe. W drugim semestrze roku szkolnego 2017/2018 wprowadzono w szkole dziennik elektroniczny, który w krótkim czasie został zaaprobowany przez uczniów i nauczycieli. Nie obyło się oczywiście bez trudności, ale po kilku szkoleniach kadry przez panów informatyków (bez wsparcia firmy zewnętrznej), korzystanie z e- dziennika przestało być zagadką.
Plan pracy na rok szkolny 2019/2020 musiał uwzględnić większą niż zwykle ilość klas pierwszych (aż 13) z racji przyjęcia do szkoły absolwentów wygasającego gimnazjum i pierwszych absolwentów ośmioklasowej szkoły podstawowej. Niestety po paru miesiącach nadszedł nadzwyczaj trudny okres, ponieważ z powodu pandemii, 12 marca decyzją władz państwowych, zawieszono zajęcia stacjonarne w szkołach. Rozpoczęło się nauczanie zdalne trwające do końca roku szkolnego. Nauczyciele rozpoznali braki sprzętowe uczniów, co umożliwiło przekazanie potrzebującym szkolnych komputerów, tabletów lub kart do telefonów komórkowych. Praca zdalna powracała jeszcze w kolejnym roku szkolnym , ale w krótkich sekwencjach czasowych.
Po dziesięciu latach kierowania szkołą przez pana Jana Kotylaka nastąpiła zmiana na tym stanowisku, i od września 2022 r. aż do dzisiaj, na czele zespołu szkół stoi pan Zbigniew Mularczyk.
W dalszym ciągu realizowane są w szkole różne projekty, w tym „Erasmus+”, „Chłopska Szkoła Biznesu”, „Podniesienie jakości kształcenia zawodowego w powiecie złotoryjskim”, „Bezpieczna Szkoła- Bezpieczny Uczeń”, „Akademia Zawodowców”, „Razem możemy więcej – teraz zawodowo” i inne. Liczba uczniów wzrosła, bo np. naukę w roku szkolnym 2023/2024 rozpoczęło 750 uczniów, a zatrudnionych nauczycieli było 54.
W 2023 r. miał miejsce generalny remont szkoły, czyli ogromna inwestycja polegająca na kompleksowej modernizacji budynku, w tym: ocieplenie, instalacje OZE (fotowoltaika), wymiana oświetlenia, okien, kaloryferów, remont dachu i dużej sali gimnastycznej oraz montaż windy dla dostępności osób z niepełnosprawnościami. Środki na remont pochodziły z KPO.
W związku z realizacją projektu „Strzelnica w powiecie”, z pieniędzy pozyskanych z MON i powiatu złotoryjskiego, pracownię wojskową przystosowano do potrzeb strzelnicy wirtualnej dla młodzieży szkoły oraz innych placówek powiatu złotoryjskiego. Oficjalnego otwarcia strzelnicy dokonano w styczniu 2025 r.
Na bieżąco unowocześniana jest baza dydaktyczna szkoły (komputery, tablice multimedialne, akcesoria sportowe), a także sprzęt umożliwiający przekaz multimedialny z imprez szkolnych do innych pomieszczeń. Nieustannie doposażona jest biblioteka szkolna, planowane jest stworzenie systemu elektronicznego wypożyczania książek oraz cyfrowego ich ewidencjonowania. Zakupiono nowy sztandar szkoły dzięki pozyskaniu darczyńców, którzy zebrali niemałe środki finansowe na ten cel, o czym wspomniano już wcześniej.
Chcąc wyjść naprzeciw zainteresowaniom młodzieży pojawiły się w szkole dwa nowe kierunki kształcenia w ramach technikum: aranżacja wnętrz oraz mechatroniczny, natomiast w liceum ogólnokształcącym: promedyczny. Taka elastyczność i rozwój zgodny z potrzebami rynku pracy daje dużą nadzieję na dalszy sens inwestowania w szkolnictwo zawodowe w naszym mieście.
Szkoła to przede wszystkim ludzie: uczniowie i nauczyciele. Nie sposób wymienić wszystkich efektów ich współpracy, sukcesów, osiągnięć i wyników w ciągu 55 lat istnienia placówki. A było ich tak wiele. Godnym wspomnienia jest duża aktywność społeczności szkolnej w dziedzinie sportu. Od lat sztandarowymi dyscyplinami, w których młodzież ZSZ odnosi sukcesy jest piłka ręczna , piłka nożna, piłka siatkowa i koszykowa, a także królowa sportu – lekkoatletyka. W ostatnich latach dość dużym zainteresowaniem wśród uczniów cieszy się również badminton, konkurencja olimpijska od 1992 roku. Sportowcy szkoły regularnie biorą udział w rywalizacji szkół ponadpodstawowych organizowanej przez Szkolny Związek Sportowy we Wrocławiu i Wojewódzką Federację Sportu, i osiągają wysokie miejsca w rankingu (najwyższe, 4. miejsce na 190 szkół, w roku 2015/2016), startując prawie we wszystkich konkurencjach. Duża aktywność młodzieży na tym polu i wielu innych: naukowym, kulturalnym, społecznym, charytatywnym, wykraczających często poza środowisko lokalne to temat na następne wspomnienia. Przytoczone fakty nie odzwierciadlają w pełni życia szkoły, lecz niechaj będą inspiracją do retrospekcji i zachętą do bardziej szczegółowego zapoznania się z historią Zespołu Szkół Zawodowych w Złotoryi, ważnego miejsca na mapie placówek oświatowych Dolnego Śląska. Zachęcam.
Filtry